Κατά τη Βυζαντινή και την Οθωμανική περίοδο εξακολουθεί να χρησιμοποιείται το λιμάνι του Φαλήρου καθώς αποτελεί την εγγύτερη θαλάσσια πύλη της Αθήνας, ενώ η γύρω περιοχή φαίνεται πως παραμένει εξαιρετικά αραιοκατοικημένη. Παρόλο που το λιμάνι ήταν μικρό, παρείχε ένα ασφαλές αγκυροβόλιο. Από τα βυζαντινά χρόνια μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, η περιοχή ήταν γνωστή και ως “Τρεις Πύργοι”, ονομασία που εικάζεται ότι σχετιζόταν με την ύπαρξη εκεί τριών πύργων, κατάλοιπα παλαιότερων κτισμάτων.
Χαλκογραφία όπου απεικονίζονται σχηματικά η Αθήνα και ο Πειραιάς. Μεταξύ άλλων σημειώνεται και η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (μετέπειτα Αγίου Γεωργίου) κοντά στον όρμο του Φαλήρου.
George Wheler, Voyage de Dalmatie, de Grece, et du Levant, Amsterdam, 1689, σ. 385.
Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος, Συλλογή Σπανίων και Πολυτίμων, ΓΠ-5980-H.